Zoals:
Dat ik vol zit met aannames en verwachtingen. Ten eerste ik dacht dat ik nooit ziek werd. Ten tweede dat ik mijn gedachten over mijn partner eens goed ging bekijken. En als laatste dat ik blijkbaar niet zo goed met mezelf in contact stond als ik dacht.
Als ik dit zo opschrijf denk ik meteen dat het allemaal niet waar is. Ik heb borstkanker maar ik ben niet ‘ziek’. Er is iets gaande in mijn lichaam en daar ben ik samen met mijn artsen mee aan het werk. Maar ik voel me goed en sterk en zwak en minder goed tegelijkertijd. Ik merk dat ik meer in mijn kracht ben gekomen. Meer verbonden met mijn lichaam. Meer verbonden met mijn hart. Meer verbonden met de mensen die ik ontmoet.
Mijn partner is een fijne man. Voor mij is hij altijd de verpersoonlijking geweest van schoonheid, intelligentie, kracht en liefde. Wat ik heb gemerkt in deze relatie is dat dat een juist beeld is, maar dat ik nu ook weet wat zijn onzekerheid, zijn angst, zijn geslotenheid en zijn onwetenheid is, net zoals ik die van mezelf constant tegen kom in mijn relatie met hem. Mijn idee over onze relatie is dat we samen op reis zijn. Onze gedeelde ervaringen laten ons groeien en we spiegelen elkaar in alle opzichten. Ik kijk naar hem en ons met mijn hart en hoe beter ik hem ken, hoe meer ik mezelf ken, tegenkom. En ik houd van hem omdat ik lief kan hebben en ik dankbaar ben dat ik zo’n goede man heb ontmoet. Als mijn hart open is en ik niet bang ben tenminste. Want ik ben best wel bang. En als je bang bent dan bekijk je het van achter je verwachtingen en aannames en dan kijk je volgens mij niet echt.
Ik heb een aantal grote leraren ontmoet: Babaji, Byron Katie, Amma, naast ook alle trainers en therapeuten die ik door mijn leven heb gesproken. En ik heb mijn leraren ontmoet in de mensen om mij heen: familie, vrienden, collega’s, lotgenoten en soms ook tegenstanders. Mooie verhalen allemaal.
Bij een van mijn favorite trainers, Wendy en Martin, deed ik een empowerment training. Daar komt de term in mijn kracht staan ook van. Dat is precies wat het is. Je valt samen met alles in het hier en nu en in jezelf, je zit in je centrum en je voelt leven, verbinding, openheid en kracht. Oh ja, en liefde.
Een andere favoriet is een rebirthing retraite week die ik deed met Bea. Daarin zaten onbeschrijvelijk mooie ervaringen en ik herinner mij dat we de prachtige tuin in gingen na een door haar geleide meditatie en dat ik alles zag alsof ik het voor het eerst zag, ik vond zelfs spinnen niet eng op dat moment (mijn tuin hangt vol met kruisspinwebben momenteel en ik durf er niet in, serieus) en alle bloemen en planten leken wel licht te geven, de kleuren waren levend, echt wonderschoon.
Dus hier zit ik nu met mijn eerste blogpost. Achter mijn pc, thuis. Als ik groei dan voel ik mijn omgeving, de mensen, dieren en planten, en alle dingen, de wereld, en uiteindelijk de geest waarin alles verbonden is. Dat lijkt wel inspiratie. En dat is het ook.
Stoom 